اگر قرار باشد از فناوری بهخوبی بهره ببریم، لازم است پابه‌‌پای رشد دانش، در آموزش فنی‌وحرفه‌ای و هنر نیز به پیشرفتهایی دست یابیم.
دانش بشر هم‌چنان درحال پیشرفت است و نمی‌توانیم بگوییم در پیشرفتهای پرشتاب دانش و صنعت، آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای نقش و تأثیری جدی نداشته است.
اگر قرار باشد از فناوری بهخوبی بهره ببریم، لازم است پابه‌‌پای رشد دانش، در آموزش فنی‌وحرفه‌ای و هنر نیز به پیشرفتهایی دست یابیم، زیرا این آموزش‌ها به ما کمک می‌کنند با استعدادها و توانایی‌های خود بیشتر آشنا شویم.
«مهشید خورسندی» ۱۶ سال دارد و دانش‌آموز مدرسه‌ی هنرآوران است.
او فعالیت‌های هنری خود را از کلاس سوم با نقاشی روی شیشه، طراحی چهره و نقاشی روی بوم آغاز کرده است اما از پایه‌ی دهم به طراحی، بافت و رنگرزی فرش رو آورده و در گام نخست، موفقیت‌هایی نیز کسب کرده است. با او گفت‌وگویی کرده‌ایم که می‌خوانید.
چه‌گونه به فرش علاقه‌مند شدی؟
ابتدا شناخت زیادی از هنر فرش نداشتم. هنگام ورود به مقطع متوسطه‌ی دوم، با دیدن نمونه‌کارهای دانش‌آموزان پایه‌های بالاتر مدرسه، به این رشته علاقه‌مند شدم.
از موفقیت‌های خود در این رشته و احساسی که به همراه دارد برایمان بگو.
نخستین موفقیت را بهمن ۱۴۰۰ در مرحله‌ی استانی المپیاد دانش‌آموزی رنگرزی با مقام دوم کسب کردم. پس از آن، در مسابقه‌ی کشوری، مقام اول رنگرزی را به‌دست آوردم که اندازه‌ی شادی‌ام از این پیروزی را نمی‌توانم توصیف کنم.
البته در کنار موفقیت، وقتی هم با دوستان و خانواده‌ام وقت می‌گذرانم خیلی خوش‌حالم و لذت می‌برم و از ناراحتی آن‌ها بسیار ناراحت می‌شوم. در چنین اوقاتی هم مطالعه یا طراحی می‌کنم تا دوباره انرژی‌ام را به‌دست بیاورم.
به نظرت این رشته هنری چه فایده‌ای دارد؟
به رشته‌ام علاقه‌ی بسیاری دارم و دوست دارم در آینده در همین رشته کار کنم تا بتوانم به دیگران اطلاعات بدهم و آن‌ها را در انتخاب فرش راهنمایی کنم.
رنگرزی فرش چه‌گونه کاری است؟
کاری بسیار جالب و حیاتی برای صنعت فرش است. ما با موادی رنگرزی می‌کنیم که شاید برایتان باورپذیر نباشد. مواد بسیاری برای رنگرزی طبیعی وجود دارد، از حیواناتی مانند قرمزدانه که نوعی سوسک است تا گیاهانی چون روناس، اسپرک و پوست گردو در این هنر کاربرد دارند.
به نظرت مردم هنوز فرش ایرانی با رنگ و طرح قدیمی را می‌پسندند؟
فرش ایرانی فرشی اصیل و باکیفیت است که طرح و رنگش قدیمی نمی‌شود. به همین دلیل، بین مردم دنیا محبوبیت زیادی دارد اما وارد کردن فرش بی‌کیفیت به صنعت فرش توسط افراد سودجو از محبوبیت فرش ایرانی کم می‌کند.
برای حفظ جایگاه این هنر، باید فرش‌های بی‌کیفیت را از چرخه‌ی تولید و فروش آن حذف کنیم و از استادان این رشته بخواهیم اطلاعات خود را در اختیار شاگردان بیشتری بگذارند.
سلیقه‌ی مردم را هم باید در نظر بگیریم. مثلا قدیم رنگ لاکی موردپسند بود و اکنون بیشتر از رنگ‌های شیمیایی و تم‌های فیلی، خاکی، نخودی و سورمه‌ای استفاده می‌شود.
پیشرفت در این رشته هنری به چه امکاناتی نیاز دارد؟
به توجه بیشتر مسئولان و هم‌چنین فراهم آوردن امکاناتی مانند کاغذ شطرنجی ال‌ای‌جه که ویژه‌ی طراحی فرش است و به‌تازگی چاپ نمی‌شود.
ابزارهای باکیفیت برای بافت و مواد لازم و کاربردی برای رنگرزی مانند قرمزدانه در مشهد پیدا نمی‌شود. اگر باشد هم قیمت‌های نجومی دارد.
غیر از هنر فرش به چه فعالیت دیگری علاقه‌مندی؟
به شیمی و فیزیک علاقه‌ی فراوانی دارم. ورزش مورد علاقه‌ام هم شطرنج، فوتسال و بدمینتون است به طوری که سال ۹۷ در مسابقات فوتسال بین مدرسه‌ای مقام دوم را به دست آوردیم. هنری هم که دوست دارم نقاشی روی شیشه (ویترای) است.
برای آینده چه چشم‌انداز و برنامه‌ای داری؟
خوب دیدن و شنیدن برای به خاطر سپردن نکات کلیدی و تلاش زیاد برای استفاده از خلاقیت‌هایم را نباید فراموش کنم. اکنون بیشتر کارم را در آزمایشگاه انجام می‌دهم.
دیگران هم که کارهایم را می‌بینند مرا خیلی تشویق می‌کنند و می‌خواهند این هنر را ادامه دهم. اکنون پیش از انجام هر کاری برنامه‌ریزی می‌کنم و در طول روز به کارهای مهم می‌رسم تا وقت کافی برای استراحت و تفریح هم داشته باشم.
البته آموزش مجازی باعث افت تحصیلی زیاد من و دوستانم شد که امسال، با حضوری شدن، آن را جبران کردم و با قوت به رشته‌ی تحصیلی‌ام ادامه می‌دهم تا با رتبه‌ای بالایی وارد دانشگاه شوم.
پس از دانشگاه نیز می‌خواهم یک کارگاه رنگرزی راه‌اندازی کنم و آن را توسعه دهم تا بتوانم این هنر را به افرادی که مانند خودم علاقه‌مند هستند آموزش دهــم.
به دوســــتانـم نیـــز پیشنــهاد می‌کنـــــم به سخن افرادی که می‌گویند «نمی‌تـــوانــی» یا «مـوفق نمی‌شوی» توجه نکنند و به سوی علاقه‌ی خود گام بردارند زیرا هیچ‌کس جز خودمان از علایق و توانایی‌هایمان خبر ندارد.
در این راه، از راهنمایی و حمایت‌های دبیرم، خانم‌طلوع، سرپرست فرش مدرسه، خانم‌مولایی، و خانواده‌ی مهربانم سپاسگزارم.